کاک کامیار بوکانی

دلم شانه ای می خواهد که روی ان بیصدا گریه کنم شانه ای که از خودم سخت تر باشدسالهاست به این اشک های مزاحم که گاهی وقتا پیدایشان میشود اجازه ورود به حریم صورتم را نمی دهم گاهی گورشان را زود گم میکنند اما گاهی هم لجوج میشوند از ان لجاجت های بچگانه اخر سر هم در این بازی نابرابر من بر انها پیروز میشوم میدانم گاهی شکستن نیز لازم است اصن گاهی باید این بغض لعنتی بترکد ،جاری بشود اما با خودم که فکر میکنم فایده ای ندارد ........... نه.............. چون کسی نیست ارامم کند کسی نیست اشک هایم را بخواند ، انوقت من میمانم و یک غرور له شده از خودم گاهی ارزو میکنم اینقدر زود بزرگ نمیشدم دنیای ادم بزگا جز تظاهر چیزی نیست تظاهر به خوشحال بودن تظاهر به بی درد بودن گاهی از این همه فهمیدن خسته میشوم دلم میخواهد موهایم را ببافم ، دلم هوس لواشک کند، با خوشی ها قهقهه بزنم و با غم ها زار زار گریه کنم دلم میخواهد در این ماکسیمم فهمیدگی کسی باشد که با او حرف بزنم از ترس هایم ، از ناامیدی هایم ، از بی قراری هایم................... این حجم از نگفتن ها دارد عادتم میشود ............. 10/10/96 پ.ن: امشب از ان شب هایی بود که دلم هوس نوشتن کرده بود کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

بادختریدوستشوکهکتاببخواندبادختریدوستشوکهپولشرابهجایلباسخرجکتابکنددختریکهلیستبلندیازکتابهارابرایخواندنتهیهکردهدختریراپیداکنکهاهلخواندنباشدتشخیصاشسختنیستحتماهمیشهدرکیفشکتابیبرایخواندنداردکسیکهبهکتابفروشیعاشقانهنگاهمیکندوپسازیافتنکتاببیکهمدتهاستدرجستجویشبودهاشکشوقدرچشمانشحلقهزندکسیکهبویکاغذکاهییککتابقدیمیبرانگیختهاشکندبادختریدوستشوکهاگردرکافهمنتظرتماندانتظارشراباخواندنکتابپرکندبادختریدوستشوکهکتاببخواندبهاونشانبدهکهعشقبهکلماترامیفهمیودرکمیکنیبهاونشانبدهکهمیفهمیکهاوفرقواقعیتوخیالرامیفهمدواگررمانیخیالانگیزرامیخواندبااینرویاستکهدنیایشراکمیبهخیالهایشنزدیکترکندبهاوحتیاگردروغبگوییدروغگفتنترادرکمیکنداوکتابخواندهاستاومیداندکهانسانهافراترازواژههاهستندودررفتارشانهزارانگیزهوارزشوگریزناگزیرپنهاناستاولغزشوخطایتورابهترازدیگراندرکخواهدکردبااوحتیاگرخطاکنیبهترمیفهمداوکتابخواندهاستومیداندکهانسانهاهرگزکاملنیستنددرکناراواگرشکستبخوریاومیفهمداوزیادخواندهاستومیداندکهراهموفقیتباشکستسنگفرششدهاستاورویاپردازنیستوباهرشکستمحکمترازقبلدرکنارتمیمانداگربادختریدوستشدیکهاهلخواندنبودکنارشباشاگردیدینیمهشبیبرخاستهگریهمیکنددراغوششبگیربگذاردردنیایخودشبماندشایدچندساعتیبرایتونباشداماوقتیبهحالخودشبرگشتکنارتوخواهدنشستوبرایتوخواهدگفتبفهمکهبرایاوشخصیتهایداخلکتابهاواقعیهستندووجوددارندبادتریدوستشوکهاهلخواندنباشداوبرایتحرفهایمتفاوتخو کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

/فلسفه ی رقص کوردی چرخاندن دستمال در آسمان  :نشانه ی آزادی انها می باشد کوبیدن پاها بر روی زمین: نشانه ی وطن دوستی و وابستگی آنها به خاکشان می باشد یکی در میان قرار گرفتن زن و مرد:در صفوف رقص نشان دهنده ی تساوی بین زن و مرد می باشد دست در دست هم داشتن: نشان دهنده ی اتحاد آنهاست  پروفسورجینو آلفرد:«من در هیچ رقص دیگری این خصوصیات با ارزش و پر معنا رو ندیده ام » کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

من ناوم خه‌ونهخه‌لكی ولاتی ئه‌فسوونم باوكم شاخه و دایكم ته‌مه من له سالیكی مانگ كوژراوو، له مانگیكی هه‌فته كوژراوو له روژیكی سه‌عات كوژراودا دوای شه‌ویكی پشت كوماوه‌ی هه‌وراز به كول به‌ره‌به‌یانیكی زامدار له شه‌فه‌قیكی كه‌سكه‌وه وه‌ك گزنگیكی خویناویی كه‌وتمه خواری و داگیرسام و بووم به مومیك گر به مل و بووم به پرسیك ده‌م به هاوار     برگردان شعر به فارسی:     اسم من خواب از دیار افسون پدرم قله و ما کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

زن عشق مي كارد و كينه درو مي كند...  ديه اش نصف ديه توست و مجازات زنايش با تو برابر...  مي تواند تنها يك همسر داشته باشد  و تو مختار به داشتن چهار همسرهستي .... براي ازدواجش ــ در هر سني ـ اجازه ولي لازم است  و تو هر زماني بخواهي به لطف قانونگذار ميتواني ازدواج كني ...  در محبسي به نام بكارت زنداني است و تو ...  او كتك مي خورد و تو محاكمه نمي شوي ...  او مي زايد و تو براي فرزندش نام انتخاب مي كني کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

در استادیومی که تمام دوازده هزار نفرش از مرد پر شده است

نام آزادی

کمی برایش 

سنگین است.

کاک کامیار بوکانی...

تو و من اجتماع هم نبودیم چه برسد به اشتراکفرد هم نبودیم چه برسد به زوج جفت نه........... هیچ بودیم  اما......... تو را پشت ستون اجبار دیدیم در پرتو عادت ی نفس بریده زیر سایه ی تکامل ارزوها در اغوش عشقی بی پناه عهدی از جنس مقدس  در سقفی که نمی شد شکست پیوند خوردیم    زندگی تنها اشتراک تو و من است کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

بدهکارم به ارزوهایم 22:25 / جمعه شانزدهم تیر ۱۳۹۶ بانو چند سالی می‌شد که حس می‌کردم زنانگی ام گم شده است. لطافتم، لبخندم، لاک خوشرنگ ِ روی ناخن های پایم، بافتن موهایم... همه و همه را گم کرده ام. حتی دفترچه ی صورتی ِ اهدافم یتیمانه گوشه ای رها شده بود و اهداف ِ درونش هم غریبانه خاک می خوردند. چند روزی می‌شد که حس می‌کردم خسته ام. مثل مرد بدهکاری که یک دستش درون جیب شلوارش است و با دست دیگرش سیگار کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

*جزو اون دست از افرادیم که خیلی کم غمگین میشه خیلی کم خودشو می بازه خیلی کم پشت به دنیا میکنه ولی اگه ببازه یه جوری می بازه که نابود بشهالان منم همین وضعیتو دارم احساس پوچ بودن میکنم نمیدونم کجای این دنیام پارسالم این موقعا باخته بودم .......... وای به حال روزی که یه دختر شروع کنه به کوتاه کردن ، کوتاه کردن موها ، کوتاه کردن ناخن ها ، کوتاه کردن زندگی....................... پارسال این موقع ها موها کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب

علم پزشکی بیخود حرف میزنه اصن بیخود داروهای ارامبخشو ساختنکاش واسه هر انسانی یه جفت می ساختن که کنارش احساس ارامش کنه اونوقت نیازیم به دارو های ارامبخش نبود امروز با کلی دردی که داشتم با این که 2 قرص مسکن خورده بودم دردمو کم نکرد اما قرار گرفتن کنار یه نفر که شده همه ی زندگیم یه جوری ارومم کرد که اثرش تا همین الان مونده اون یه نفر که خودش میدونه کیه ممنون از ارامشی که بهم دادی ولی فک کنم دوزش پای کاک کامیار بوکانی...ادامه مطلب